Celem świecowania uszu jest przede wszystkim usunięcie zanieczyszczeń z ucha, a także wspieranie leczenia niektórych schorzeń w obrębie ucha, zatok, jak i całej głowy. Świecowanie uszu było już znane w starożytnym Egipcie, Chinach, Indiach, Tybecie, jak również w kulturach Azteków i Majów. Obecnie tę metodę czyszczenia uszu stosują Amerykańscy Indianie – Hopi i Cherokee, oraz Indianie z Meksyku.
Metodyka zabiegu
Pacjent leży na boku, a pod głowę ma podłożoną małą poduszkę. Głowa osłonięta jest papierowym pokrowcem lub ręcznikiem z wyciętym otworem na ucho. Następnie masuje się delikatnie ucho, wsmarowując w nie niewielką ilość wazeliny. Powoduje to lepsze wchłonięcie substancji zawartych w olejkach eterycznych świecy.
Potem rozpala się świecę. Jest to specjalna świeca, która ma postać około 20 cm cienkiej rurki, wykonanej z włókna lnianego, ekstraktu miodowego i wosku pszczelego (czasem zawiera także olejki lub ekstrakty z ziół). W końcówce świecy zbierają się zanieczyszczenia, wydobywające się z ucha podczas zabiegu.
Świecę umieszcza się w uchu na głębokość około 1 cm. Następnie czeka się na wypalenie świecy do końca. Osoba, u której wykonuje się zabieg, jest zabezpieczona przez poparzeniem, gdyż dolna część świecy nie ulega spaleniu.
Wskazania:
- nadmiar woskowiny w uszach;
- schorzenia uszu, gardła i nosa;
- zapalenie zatok;
- przeziębienie;
- wspomaganie leczenia szumów usznych różnego pochodzenia;
- niedosłuch;
- bóle i zawroty głowy;
- migreny;
- zespół przewlekłego zmęczenia.
Przeciwskazania:
- infekcje ucha;
- stany zapalne w obrębie głowy;
- pęknięcie błony bębenkowej;
- sączenie się wydzieliny z ucha;
- urządzenia w uchu, np. aparaty słuchowe czy implanty.